Hoi An, havenstad van weleer

Vanmorgen opgestaan met regen, en dat zou bijna de hele dag duren.  Na het ontbijt moeten we eerst wisselen van homestay, dus om 9u komt een taxi ons ophalen.  We konden echter pas om 12u op onze kamers, dus hebben we onze rugzakken achtergelaten en nog een deel van Hoi An gaan verkennen, met regenjassen en paraplu!!
Zo'n 1000 jaar geleden was Hoi An een grote havenstad uitgebaat door vooral Chinezen en Japanners, met elk hun eigen wijken met zelfbestuur.  Vandaar de beroemde houten Japanse brug die dienst deed als toegangspoort tot het Japanse deel van de stad.  De haven was een belangrijk rustpunt voor de zeevaarders op weg naar India, wachtend op de juiste moessonwind om hun tocht verder te zetten.  Toen de Japanners hier vertrokken waren kwamen Portugezen, Hollanders, Fransen, Engelsen en Thai hier hun kruiden, marmer, porselein en zijde inslaan en ook het katholieke geloof introduceren.  De stad heette toen Hai Pho (stad aan de zee). In de loop van de 19de eeuw slibte de haven dicht en werd deze verhuisd naar het noordelijker gelegen Da Nang.  Het stadje heeft de verschillende oorlogen overleefd en met behulp van Unesco terug gerestaureerd.  Door de chinese bouwstijl is het stadje een enorme trekpleister voor Chinese toeristen.

Na de middag gingen we met de fiets enkele geocaches loggen en zo kwamen we weer op plaatsjes waar je anders niet komt. Zelfs in de regen heeft dit zijn charme. Onderweg nog wat gedronken en zorgen dat we voor donker terug waren, want verlichting op de gammele fietsen was er niet.  Bij onze doortocht door het dorp zagen we weer massaal veel bussen die de hordes Chinese toeristen hier hebben gedropt en die volledig het stadje inpalmen. Echt massatoerisme hier, maar ga je 2km uit de stad zie je niemand meer. Al bij al hebben we ons vandaag toch weer geamuseerd, desondanks het barslechte weer.